Βαθμός 1:  

Ασυμπτωματικός ή ήπια συμπτώματα

Εργαστηριακά: Κατεσταλμένη TSH και αυξημένη ή στα ανώτερα φυσιολογικά όρια fT4 ή/ και τριιωδοθυρονίνη Τ3

Διαχείριση:

• Η θυρεοειδίτιδα είναι αυτοπεριοριζόμενη και συχνά έχει 2 φάσεις με υπερθυρεοειδισμό αρχικά που ακολουθείται από υποθυρεοειδισμό ή φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία
• Σκέψη για έλεγχο αντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (Αντισώματα έναντι του υποδοχέα της TSH, Αντι- TPO αντισώματα) ή/και σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς και εκτίμηση από ενδοκρινολόγο αν υπάρχουν κλινικά σημεία ή υπόνοια για νόσο του Grave’s (π.χ. οφθαλμικές διαταραχές , φύσημα θυρεοειδούς) τα οποία τείνουν να είναι επίμονα
• Στενή παρακολούθηση της θυρεοειδικής λειτουργίας κάθε 2-3 εβδομάδες μετά τη διάγνωση, με σκοπό την ανίχνευση μετάβασης σε υποθυρεοειδισμό
• Συνέχιση ανοσοθεραπείας με συχνή παρακολούθηση και έλεγχο της θυρεοειδικής λειτουργίας κάθε 2-3 εβδομάδες μέχρι να είναι σαφές εάν εγκατασταθεί μόνιμος υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός

Βαθμός 2:

Συμπτωματικός περιορίζων τις  δραστηριότητες της καθημερινής ζωής

Βαθμός 3:

Σοβαρά συμπτώματα που περιορίζουν τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής/ Ανάγκη νοσηλείας

Βαθμός 4:

Κατάσταση απειλητική για την ζωή – Ανάγκη για άμεση ιατρική παρέμβαση

Συνολική διαχείριση:

• Η θυρεοειδίτιδα είναι αυτοπεριοριζόμενη και συχνά έχει 2 φάσεις με υπερθυρεοειδισμό αρχικά που ακολουθείται από υποθυρεοειδισμό ή φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία
• Σκέψη για έλεγχο αντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (Αντισώματα έναντι του υποδοχέα της TSH, Αντι- TPO αντισώματα) ή/και σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς και εκτίμηση από ενδοκρινολόγο αν υπάρχουν κλινικά σημεία ή υπόνοια για νόσο του Grave’s (π.χ. οφθαλμικές διαταραχές , φύσημα θυρεοειδούς) τα οποία τείνουν να είναι επίμονα
• Σκέψη για ενδοκρινολογική εκτίμηση και χορήγηση καρβιμαζόλης εάν είναι θετικά τα Αντισώματα έναντι του υποδοχέα της TSH
• Ενυδάτωση και υποστηρικτική αγωγή
• Προπανολόλη (10-20 mg κάθε 4-6 ώρες εφόσον χρειάζεται) ή Ατενολόλη (25-50 mg/ ημέρα και τιτλοποίηση με στόχο σφύξεις< 90/ λεπτό αν το επιτρέπει η αρτηριακή πίεση) για τον έλεγχο των συμπτωμάτων
• Εάν η θυρεοειδίτιδα είναι επώδυνη, τότε σκέψη για πρεδνιζολόνη 0,5 mg/kg και σταδιακή διακοπή, αν και συνήθως τα κορτικοστεροειδή δεν είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού
• Όταν τα συμπτώματα είναι σοβαρά ή σε περίπτωση θυρεοτοξικής κρίσης, χρειάζεται νοσηλεία και χορήγηση πρεδνιζόνης ή μεθυλπρεδνιζολόνης 1-2 mg/kg/ημέρα με σταδιακή διακοπή σε 1-2 εβδομάδες
• Στενή παρακολούθηση της θυρεοειδικής λειτουργίας κάθε 2-3 εβδομάδες μετά τη διάγνωση, με σκοπό την ανίχνευση μετάβασης σε υποθυρεοειδισμό
• Στενή παρακολούθηση και έλεγχος των δοκιμασιών της θυρεοειδικής λειτουργίας (TSH, fT4, T3) μέχρι να είναι σαφές εάν εγκατασταθεί μόνιμος υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός
• Σε μόνιμο υπερθυρεοειδισμό, που διαρκεί πάνω από 6 εβδομάδες, έλεγχος αντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της TSH (Αντισώματα έναντι του υποδοχέα της TSH, Αντι- TPO αντισώματα) ή/και σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς και εκτίμηση από ενδοκρινολόγο
• Αν ο ασθενής εμφανίσει υποθυρεοειδισμό (με χαμηλές τιμές Τ4/ Τ3 ακόμα και εάν η TSH δεν είναι αυξημένη), τότε έναρξη θεραπείας με θυροξίνη (βλέπε αντιμετώπιση υποθυρεοειδισμού)
• Αναστολή χορήγησης ανοσοθεραπείας μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα.